Typy użytkowe bydła i rasy bydła mlecznego
Krowę typu mlecznego wyróżnia charakterystyczny kształt ciała zbliżony do trójkąta, którego podstawę stanowi zad, z pojemnym, dobrze wykształconym wymieniem, a wierzchołek lekka, wydłużona głowa osadzona na delikatnej, wąskiej szyi.
Klatka piersiowa krowy rasy mlecznej jest umiarkowanie wysklepiona, nieco szersza i głębsza w części tylnej niż przedniej i dość długa. O klinowatym kształcie klatki piersiowej i jej długości decyduje skośne ustawienie żeber i znaczne odstępy między nimi.
Mleko jest w cenie więc jego produkcja rośnie
Mocna partia lędźwi o umiarkowanej długości nie powinna posiadać zbyt wyraźnie zaznaczonego umięśnienia. Długi, szeroki, płasko umięśniony zad powinien być lekko nachylony ku tyłowi. Nogi krów mlecznych są dłuższe niż użytkowanych w kierunku mięsnym. Pod dość głębokim wymieniem takich krów musi zmieścić się aparat udojowy.
Nogi powinny być suche, szeroko rozstawione, o mocnych stawach, wysokiej piętce racicy i racicach lekko rozwartych. Profile mięśni - zwłaszcza udowych - powinny być lekko wklęsłe, a nasada ogona nisko osadzona.
Pojemne, szerokie i głębokie wymię w części tylnej jest wysoko zawieszone. Przy znacznym wysunięciu do przodu i dużej szerokości wymię uzyskuje najkorzystniejszy i najbardziej pożądany kształt skrzynkowo-miskowy. Wymię powinno posiadać równomiernie rozwinięte ćwiartki, być mocno połączone z powłokami brzusznymi i charakteryzować się wyraźnie zaznaczonym więzadłem środkowym, dzielącym je na prawą i lewą połowę.
Powstaje polski indeks ekonomiczny do selekcji bydła mlecznego
jest również dymorfizm płciowy, czyli zróżnicowanie budowy osobników różnej płci.
Bydło należące do różnych ras mlecznych różni się od siebie wielkością, masą ciała czy umaszczeniem, przy znacznym podobieństwie sylwetki i dość ujednoliconej budowie.
Główne rasy bydła mlecznego
- Rasa holsztyńska (holsztyńsko-fryzyjska - HF)
Rasa ta wywodzi się od czarno-białego bydła fryzyjskiego, sprowadzanego głównie z Holandii do Ameryki od początku XVII wieku. Hodowla tego bydła w USA na szerszą skalę rozpoczęła się po imporcie większej jego partii w połowie XIX wieku i powstaniu związków zrzeszających hodowców bydła tej rasy.
Bydło w cenie ponad 14 zł za kilogram na aukcji w Janowie
W II połowie XX wieku na skutek odmiennej polityki hodowlanej przeciętna krowa holsztyńska była wyższa od przeciętnej holenderskiej krowy czarno-białej o 12 cm, ważyła o ok. 100 kg więcej, a przede wszystkim dawała około 1700 kg mleka więcej w czasie laktacji. Powodem tego stanu było powszechne wykorzystanie tej rasy do doskonalenia lokalnych odmian czarno-białego bydła fryzyjskiego, które z czasem przekształciło się w krzyżowanie wspierające.
Doprowadziło to do obecnej dominacji bydła holsztyńskiego na całym świecie. Szacuje się, że bydło tej rasy stanowi ok. 29% światowej populacji bydła mlecznego. Jest to rasa o najwyższej mleczności, wymaga jednak dobrych warunków, a zwłaszcza żywienia. Bydło rasy holsztyńsko-fryzyjskiej (hf) jako wyspecjalizowana rasa mleczna, może być hodowane w gospodarstwach ekologicznych, posiadających paszę objętościową dobrej jakości, o wysokiej wartości pokarmowej.
Wołowina w Polsce pochodzi głównie od krów mlecznych
- Rasa czarno-biała (cb)
Bydło czarno-białe wywodzi się z wybrzeży Morza Północnego, należących do Holandii, Danii i Niemiec. Bydło to charakteryzuje się bardzo dobrą budową i zbilansowaną użytkowością mleczną i mięsną.
Masa ciała krów to około 600 kg, wysokość w kłębie – 130-135 cm. Krowy osiągały wydajność mleka 5000-6000 kg zawierającego około 4,2% tłuszczu i około 3,3% białka. Cielęta wykazywały dobrą przydatność do użytkowania mięsnego. Te cechy w połączeniu z dobrą zdrowotnością, płodnością i długowiecznością zapewniły rasie czarno-białej popularność w całej Europie i wielu krajach świata.
