Dobre praktyki przy uśmiercaniu świń
Główny lekarz weterynarii podpisał "Dobre praktyki przy uśmiercaniu świń w gospodarstwie (zakładzie)".
Dokument powstał we współpracy pomiędzy Głównym Inspektoratem Weterynarii i Krajowym Związkiem Pracodawców Producentów Trzody Chlewnej POLPIG.
Ma on na celu wskazanie dobrych praktyk przy uśmiercaniu świń w gospodarstwie (zakładzie) z zachowaniem zasad dobrostanu oraz opis warunków i praktyk niezbędnych w tym zakresie.
Opis dobrych praktyk został opracowany na podstawie aktów prawnych dotyczących ochrony zwierząt, w szczególności rozporządzenia 1099/2009 i jest zgodny z obowiązującymi przepisami.
Tucz warchlaków bez antybiotyków i GMO
Dokument zawiera informacje określające, kiedy należy wykonać ubój z konieczności, jakie są kryteria podejmowania decyzji jego przeprowadzenia i kwalifikacje osób odpowiedzialnych.
GLW informuje również o metodach uśmiercania, procedurach wewnętrznych w gospodarstwach oraz niezbędnym sprzęcie i urządzeniach do przeprowadzenia uboju.
– Koniecznym jest stosowanie ogłuszania i metod uśmiercania wskazanych w załączniku I do rozporządzenia 1099/2009, których właściwe zastosowanie pozwala oszczędzać zwierzętom wszelkiego niepotrzebnego bólu, niepokoju lub cierpienia – czytamy w piśmie.
Wybór najodpowiedniejszej metody zależy od wielkości zwierząt, specyfiki i możliwości technicznych w gospodarstwie (zakładzie) oraz doświadczenia i wiedzy osoby dokonującej uśmiercenia z konieczności.
GLW informuje, że nie jest wymagane posiadanie świadectwa kwalifikacji do uśmiercania z konieczności.
IW rekomenduje jednak, aby osoby dokonujące uśmiercenia z konieczności odbyły szkolenie w tym zakresie, w tym co do zalecanych metod.
ASF mocno komplikuje sytuację na rynku świń
Szkolenia powinny być przeprowadzane w porozumieniu z PLW przez osoby posiadające kwalifikacje do ich prowadzenia.
Kryteria podejmowania decyzji o uboju
W praktyce występują sytuacje, w których osoba odpowiedzialna musi niezwłocznie podjąć decyzję o uśmierceniu z konieczności w celu skrócenia cierpienia zwierzęcia. Należą do nich:
- prosięta z poważnymi wrodzonymi wadami rozwojowymi (np. zarośnięty odbyt) i nie rokują na przeżycie;
- prosięta, które doznały trwałych urazów podczas porodu lub po porodzie;
- prosięta, które są przedwcześnie urodzone, mają brak odruchu ssania oraz obniżoną temperaturę ciała (poniżej 36 0C u noworodków), bardzo niską wagę urodzeniową (<700 g) i nie rokują na przeżycia;
- zwierzęta, które uległy urazom jak złamania kończyn, kręgosłupa czy z głębokimi ranami, ze szczególnym uwzględnieniem ran z otwarciem jamy ciała, wynicowania narządów wewnętrznych;
- prosięta z brakiem odruchu ssania;
- zwierzęta niezdolne do jedzenia i picia;
- zakażenia stawów z przewlekłą utratą masy ciała;
- wielonarządowe uszkodzenia ciała w przypadku katastrof (zawalenia się budynków, pożar, itd.).
Pismo "Dobre praktyki przy uśmiercaniu świń w gospodarstwie (zakładzie)" znajdziesz TUTAJ
Więcej informacji na temat hodowli i produkcji trzody chlewnej znajdziesz w magazynie "Hoduj z Głową Świnie". ZAPRENUMERUJ
