Posłowie apelują do ministra rolnictwa o wsparcie rolników

Poseł Anna Schmidt-Rodziewicz oraz europoseł Tomasz Poręba zwrócili się do ministra rolnictwa Krzysztofa Jurgiela z prośbą o podjęcie niezbędnych działań mających na celu zmianę treści Regionalnego Porozumienia Branżowego oraz warunków umowy kontraktacyjnej na rok 2017/2018 w spółce Suedzucker Polska.

Politycy zaapelowali też o podjęcie przez ministra niezbędnych kroków mających na celu wzmocnienie pozycji negocjacyjnej plantatorów buraka cukrowego w Polsce oraz rozwiązanie niekorzystnego z punktu widzenia naszych rolników sporu.

Posłowie przypominają, że 21 lutego w Radymnie odbyło się spotkanie kilkuset rolników skupionych w Podkarpackim Związku Plantatorów Buraka Cukrowego, protestujących przeciwko niekorzystnym zapisom umowy kontraktacyjnej. Te same zastrzeżenia formują plantatorzy z innych regionów Polski. Dotyczą one przede wszystkim braku gwarantowanej ceny skupu buraków, w miejsce której koncern zaproponował jedynie zaliczkę w wysokości 17 euro za tonę.

Plantatorzy oczekują zagwarantowania ceny minimalnej w wysokości min. 22 euro za tonę. Dla porównania - inny niemiecki producent cukru - Pfeifer und Langen, zaoferował swoim kontrahentom gwarantowaną cenę skupu w wysokości 25 euro za tonę.

Posłowie podkreślają, że spółka Suedzucker Polska wprowadziła również niekorzystne parametry standardowej zawartości cukru w korzeniach, podnosząc je z dotychczas powszechnie przyjętych 16 do 18 proc. Takiej zmiany nie wprowadził żaden inny producent cukru.

Niczym nieuzasadnione jest także wydłużenie terminu ostatecznego rozliczenia za dostarczony surowiec - do końca czerwca 2018 roku oraz brak precyzyjnego określenia kosztów obsługi dostawy.

Kolejnym niekorzystnym rozwiązaniem jest pozostawienie producentowi cukru decyzji o wyborze miejsca dostawy buraków, tymczasem jak wskazują plantatorzy, umowa dostawy powinna jednoznacznie określać miejsce odbioru buraków, ze względu na dalsze obowiązki związane z określeniem kosztów transportu korzeni. Jak wynika z wyliczeń plantatorów, rolnicy odstawiający buraki do spółki Suedzucker mogą łącznie stracić ok. 120 mln zł rocznie.

Dalej wnioskodawcy stwierdzają, że kuriozalnym wydaje się argument przytaczany przez przedstawicieli niemieckiego koncernu Suedzucker, w którym dowodzą, że warunki zaproponowane polskim plantatorom nie odbiegają od tych w Niemczech, Francji i Belgii. Dla przykładu, niemieccy plantatorzy są udziałowcami spółki i otrzymują dywidendę, w przeciwieństwie do polskich.

Suedzucker Polska ma w naszym kraju pięć cukrowni: Cerekiew, Strzelin i Świdnica na południowym zachodzie oraz Ropczyce i Strzyżów na południowym wschodzie. Plantatorzy z tych rejonów nie mają możliwości zakontraktowania buraków u innych producentów cukru, tak jak w innych rejonach kraju.

Jak wynika z informacji prezesa Podkarpackiego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego, spółka Suedzucker zabezpieczając wyłącznie swoje interesy, wzmocniła zależność pomiędzy ceną cukru a ceną skupu, co w konsekwencji może doprowadzić do nieopłacalności uprawy buraków cukrowych w przypadku spadku ceny cukru poniżej 400 euro za tonę.

Ponadto, podczas podpisywania umów kontraktacyjnych, niemiecki koncern odmówił polskim rolnikom możliwości pisemnego zadeklarowania przynależności do swojego związku. 22 lutego, nie czekając na rozstrzygnięcie rozmów toczących się między stroną polską, a spółką Suedzucker Polska, większość związków plantatorów działających przy niemieckim koncernie, zdecydowała się na podpisanie Regionalnego Porozumienia Branżowego, akceptując przy tym warunki umowy kontraktacyjnej. Spośród 20 związków plantatorskich, porozumienia nie podpisały tylko trzy.

W Polsce jest czterech producentów cukru: Krajowa Spółka Cukrowa, która posiada 39 proc. limitu produkcji, Pfeifer und Langen 26 proc., Suedzucker 25 proc. i Nordzucker - ok. 9 proc.

Istnieje uzasadniona obawa, że zniesienie powyższych limitów uderzy w interesy polskich plantatorów i doprowadzi do zachwiania stabilności polskiego rynku cukru, premiując koncerny europejskie korzystające z możliwości zakupu buraka po niższej cenie, a w ślad za tym oferujące niższą cenę cukru na polskim rynku.

W Komisji Negocjacyjnej, plantatorów reprezentuje 7 z 19 związków działających przy spółce Suedzucker Polska. Jak wynika z opinii niektórych związkowców, komisja nie miała legitymacji do prowadzenia negocjacji w imieniu plantatorów, z uwagi na ustanie jej bytu prawnego wraz z wypowiedzeniem Porozumienia Branżowego pomiędzy producentem cukru a plantatorami, w związku ze zniesieniem limitów.

W powiatach: lubaczowskim, jarosławskim, leżajskim, przemyskim i przeworskim, uzyskiwane są największe plony buraka cukrowego w Polsce. Połączenie tak ogromnego potencjału ze zwiększeniem mocy przerobowych cukrowni należących do KSC, a zlokalizowanych w pobliżu tych powiatów, niewątpliwie wzmocniłoby pozycję rodzimej Krajowej Spółki Cukrowej oraz mogłoby przyczynić się do rozwiązania trudnej sytuacji plantatorów kontraktujących dla Suedzucker.

Obecnie producenci buraków poddani są dyktatowi niemieckiego koncernu działającego w sposób monopolistyczny - podkreślają posłowie w piśmie.