Jak zmniejszyć zachwaszczenie podczas suszy?
Susza wpływa niekorzystnie zarówno na wzrost roślin uprawnych, jak i chwastów, z tym że te drugie lepiej sobie radzą z niedoborem wody. Rolnicy mogą w warunkach suszy zmniejszyć zachwaszczenie pod warunkiem przestrzegania kilku podstawowych zasad.
- Należy ograniczać zachwaszczenie ozimin w okresie jesiennym. Jeżeli niemożliwe jest zastosowanie preparatów doglebowych, koniecznie należy stosować herbicydy nalistne. W przypadku zaawansowanych chwastów nie zawsze można je wyeliminować, ale można skutecznie osłabić ich kondycję. Procentuje to podczas zabiegów wiosennych, do tej pory uważanych za korekcyjne, które w dużej mierze przejęły rolę podstawowych. Szczególny nacisk na zabiegi jesienne należy położyć w rzepaku, w którym dobór herbicydów wiosennych jest bardzo ubogi.
Zwalczanie chwastów zależy od pogody
- W przypadku trwania suszy, a co najmniej – z czym należy się liczyć – w warunkach deficytu wody w pierwszym okresie wiosny, należy w miarę możliwości przystąpić do stosowania herbicydów w dawkach dzielonych.
- Nie należy zaopatrywać się w herbicydy doglebowe na zapas, ponieważ może się okazać, że nie zostaną wykorzystane. Część herbicydów doglebowych jest zalecana także wcześnie nalistnie. Należy jednak wziąć pod uwagę, że bez względu na termin zastosowania, zawsze ich skuteczne działanie jest związane z wilgotnością gleby.
- Należy wykorzystać każdą dogodną chwilę i wykonać zabieg chociażby na części pola, zwłaszcza na dużych areałach.
- Trzeba stosować różne kombinacje herbicydowe (zawsze odpowiednio dostosowane do istniejącego zachwaszczenia), w szczególności w niesprzyjających warunkach klimatycznych, ponieważ wtedy mogą zadziałać dodatkowe, nieprzewidywalne czynniki, które wpływają ujemnie na cały proces odchwaszczania (może się też zdarzyć odwrotnie, niestety to rzadsze przypadki).
- W przypadku stosowania dawek dzielonych, można w kolejnych zabiegach używać takich samych herbicydów. Nie jest to jednak zalecane w uprawach takich jak, np. buraki czy kukurydza, w których w okresie późniejszym pojawiają się ciepłolubne gatunki chwastów, np. chwastnica, szarłat, psianka i żółtlica, które wymagają zmodyfikowania składu substancji czynnych.