Ronienia u bydła. Problem wciąż aktualny
Każdy przypadek poronienia bądź porodu martwego lub zmumifikowanego płodu oznacza straty, z których nie zawsze zdajemy sobie sprawę. Wpływają na nie utrata oczekiwanego dochodu ze sprzedaży cielęcia. W stadach mlecznych w przypadku poronionych cieliczek zaprzepaszczona zostaje jej przyszła produkcja mleczna.
Zadaniem lekarza weterynarii jest skuteczna diagnoza przyczyn każdego przypadku poronienia. To dość trudne wyzwanie diagnostyczne. W Wielkiej Brytanii skuteczność stwierdzania przyczyny poronienia w praktyce terenowej jest bardzo niska i wynosi 35 proc.
Przyczyny ronień mogą być wirusowe, bakteryjne czy pierwotniacze. Często współdziałają ze sobą lub oddziałują na płód pośrednio. Żeby móc je trafnie określić należy wziąć pod uwagę schorzenia, które występują na danym terenie a nie opierać się wyłącznie na danych dostępnych w literaturze.
Wśród zakażeń wirusowych wywołujących ronienia najważniejszymi są IBR oraz BVD. W przypadku bakterii trudno ustalić, które najczęściej są odpowiedzialne za ronienia. Może to być Campylobacter fetus wywołujący kampylobakteriozę. Wśród pierwotniaczych na pierwsze miejsce wysuwa się neosporoza wywoływana przez Neospora caninum.
Więcej informacji na temat przyczyn ronień u bydła można znaleźć w Hoduj z Głową Bydło nr 4/2015
