Mikroelementy w uprawie kukurydzy
Kukurydza najbardziej jest wrażliwa na niedobór cynku (Zn). Potrzebuje także znacznych ilości manganu (Mn), boru (B) i miedzi (Cu).
Z plonem 10 t zielonki roślina pobiera około: 150 g cynku, 17 g boru, 13 g miedzi, 150 g manganu, 1,5 g molibdenu. Natomiast kukurydza uprawiana na ziarno pobiera na każdą t ziarna i odpowiednią masę słomy: 85 g cynku, 11 g boru, 14 g miedzi, 110 g manganu oraz 0,9 g molibdenu.
Tempo pobierania składników jest zróżnicowane w poszczególnych okresach rozwoju. Racjonalne i dążące do maksymalizacji plonu nawożenie musi być oparte na znajomości okresów największego zapotrzebowania na poszczególne składniki pokarmowe.
Nawożenie kukurydzy azotem
Cynk bierze udział w procesach enzymatycznych i syntezie protein oraz przyczynia się do zwiększenia odporności na suszę i choroby. Poprawia też efektywność nawożenia azotowego: umożliwia uzyskanie porównywalnych, a niekiedy większych plonów przy niższym poziomie dawek azotu.
Niedobór cynku może być wywołany wysokimi zawartościami fosforanów w glebie. Objawami niedoboru cynku w uprawie kukurydzy jest zmniejszenie wzrostu roślin, charakterystyczne białe lub biało-żółte paski po obu stronach żyłek liściowych oraz żółte lub białe zabarwienie całej powierzchni najmłodszych liści.
Bor jest pierwiastkiem niezbędnym dla prawidłowego rozwoju i wzrostu roślin, reguluje rozwój tkanek, bierze udział w syntezie węglowodanów, kwasów nukleinowych i fitohormonów. Bor jako niezbędny mikroelement dla roślin powoduje:
- prawidłowy wzrost organów generatywnych (słupek, pylniki, pyłek) oraz najmłodszych części pędów i korzeni,
- wpływa dodatnio na kwitnienie, gospodarkę wodną i procesy oddychania oraz właściwy rozwój tkanek przewodzących (prawidłowa dystrybucja wapna w roślinie),
- reguluje przemiany węglowodanów w roślinach.
Niedobór boru w kukurydzy silnie hamuje wzrost roślin. Ponadto objawia się niewystarczającym rozwinięciem ziaren w kolbie. Międzywęźla są skrócone, wiechy źle wykształcone, kolby są małe z licznymi niewyrośniętymi ziarnami.
Nowe spojrzenie na nawożenie kukurydzy
Do nawożenia można wykorzystać wiele nawozów, które znajdują się na rynku. Doglebowo mikropierwiastki można uzupełniać stosując przedsiewnie i/lub pogłównie nawozy wzbogacone w te pierwiastki.
W przypadku dużego niedoboru boru można zastosować mikroelementowe sole techniczne jakimi są kwas ortoborowy (17,5 proc. B) i boraks (11,3 proc. B). Przy czym należy pamiętać, że bor jest najtrudniej rozpuszczalnym pierwiastkiem stosowanym w nawożeniu roślin, a nierównomierny wysiew tych nawozów może bardziej zaszkodzić niż pomóc roślinie uprawnej.
Natomiast w początkowych fazach wzrostu (do fazy 3-4 liścia) niedobór cynku można uzupełniać stosując ten pierwiastek w formie siarczanu cynku. W późniejszych fazach rozwojowych (8-10 liści), należy stosować nawozy o szybkim działaniu, czyli chelaty cynkowe.
Najbardziej efektywne i bezpieczne, zwłaszcza w trakcie wegetacji roślin, jest dolistne stosowanie mikropierwiastków. W tym celu zaleca się kilkakrotny w tracie sezonu wegetacyjnego zabieg, zwłaszcza w krytycznych fazach zapotrzebowania rośliny.
Należy jednak pamiętać, że niewykorzystanie na ilość i jakość plonów wpływa również nadmiar składników pokarmowych. Może tak się stać podczas niewłaściwego nawożenia, przy zakwaszeniu gleby oraz podczas bardzo suchej pogody.
- Agrobiznes bez tajemnic. Zamów prenumeratę miesięcznika "Przedsiębiorca Rolny" już dziś
