Łożyska toczne
Montaż łożysk stożkowych
Montaż zespołu z łożyskami stożkowymi przebiega inaczej. W pierwszej kolejności osadza się pierścień wewnętrzny z wałeczkami i koszyczkiem na wale, w sposób podobny jak w przypadku łożyska kulkowego. Następnie osadza się pierścień zewnętrzny w korpusie, zwracając uwagę na jego prawidłowe ustawienie w otworze. Po ustaleniu dla danego typu łożyska optymalnego luzu montuje się zespoły. Sposób uzyskania wewnętrznych luzów, w poszczególnych przypadkach, zależy od konstrukcji łożyska i może być regulowany przez dobór podkładek, dokręcanie i odkręcanie nakrętki bądź też przez śrubę regulacyjną z podkładką oporową.
Redlice i lemiesze. Czterokrotnie trwalsze po napawaniu
Wymiana elementów roboczych podlegających szybkiemu zużyciu w narzędziach uprawowych, jest często uciążliwa i dość kosztowna. Poza tym pochłania sporo cennego czasu, którego zawsze brakuje zwłaszcza w trakcie nasilonych prac polowych....
Regulację luzu przeprowadza się w następujący sposób. Pokrywę łożyska zakłada się bez podkładek, po czym nakrętki lub śruby mocujące dokręca się aż do wystąpienia oporów w obracaniu wału. Obracanie nim podczas dokręcania umożliwia prawidłowe ustawienie się łożyska. Przy tak dokręconej pokrywie w łożysku nie ma żadnego luzu. Następnie mierzy się szczelinomierzem, w dwóch lub trzech miejscach na obwodzie, wielkość szczeliny między pokrywą a obudową. Grubość podkładki (lub zestawu podkładek), którą należy założyć pod pokrywę, będzie równa wielkości określonej szczeliny i wielkości wymaganego przesunięcia wału wzdłuż osi.
Przy regulacji luzu w łożyskach stożkowych za pomocą śruby należy je dokręcać do momentu, gdy wystąpią silne opory przy obrocie, co świadczy o braku w nich jakiegokolwiek luzu. Następnie na podstawie skoku gwintu określa się wielkość kąta, o jaki należy odkręcić śrubę lub nakrętkę w celu otrzymania wymaganego luzu. O tym, czy uzyskano właściwy luz w łożyskach, wnioskuje się na podstawie oporu stawianego przez wał w czasie jego obracania, po całkowitym dokręceniu nakrętki.
Montaż łożysk igiełkowych
Łożyska igiełkowe, które zazwyczaj nie mają koszyczka, osadza się bezpośrednio między powierzchnią czopa wału a powierzchnią otworu obudowy, układając poszczególne igły kompletu łożyskowego. W tym celu bieżnię wału pokrywa się warstwą gęstego smaru, wałek ustawia się w półpierścieniu montażowym, po czym w utworzoną w ten sposób pierścieniową przestrzeń wprowadza się kolejno igły łożyskowe, obracając równocześnie wałek. Po założeniu kompletu igiełek na wałek nakłada się obejmujący element zespołu, usuwając półpierścień montażowy.
Gdy układamy igły łożyska na wewnętrznej powierzchni otworu, musimy posłużyć się pierścieniem montażowym, którego średnica zewnętrzna powinna być o 0,1-0,2 mm mniejsza od średnicy wałka rzeczywistego. Utrzymanie igiełek przy wewnętrznej powierzchni otworu osiąga się natomiast przez pokrycie go cienką warstwą gęstego smaru lub namagnesowanie igieł. Po założeniu wszystkich igieł oraz ustawieniu pierścieni ograniczających wstawia się montowany wałek, który wysuwa na zewnątrz pierścień montażowy, pozostawiając na miejscu igły.
Zespół z łożyskami igiełkowymi po zamontowaniu powinien się płynnie obracać, bez wystąpienia widocznych drgań. Po zakończeniu montażu łożyska igiełkowego należy też sprawdzić wielkość luzu wzdłużnego. Jeśli będzie on zbyt duży, spowoduje przyspieszone zużywanie się łożysk, natomiast całkowite usunięcie luzu wzdłużnego będzie przyczyną wystąpienia w krótkim czasie ich nadmiernego grzania się. Doprowadzi to do zatarcia, wgniecenia elementów tocznych i przyspieszonego łuszczenia się powierzchni.
