Ochrona rzepaku ozimego
Kwitnienie rzepaku ozimego i początek opadania płatków kwiatowych to okres, w którym należy skutecznie zwalczać choroby grzybowe, a także szkodniki łuszczynowe.
Zaniedbania w ochronie w tym okresie skutkują znacznym obniżeniem plonu nasion. Uszkodzenia łuszczyn, powodowane przede wszystkim przez pryszczarka kapustnika, ułatwiają wnikanie wielu patogenów do wnętrza łuszczyn. Dlatego rolnicy często łączą zabiegi fungicydowi i insektycydowe, aby zmniejszyć koszty ochrony oraz uszkodzenia roślin podczas przejazdów.
Zgniliznę twardzikową zwalcza się od początku kwitnienia (BBCH 61) do końca kwitnienia rzepaku (BBCH 69), natomiast czerń krzyżowych oraz szarą pleśń – od fazy opadania pierwszych płatków kwiatowych (BBCH 65) do fazy wykształcenia pierwszych łuszczyn rzepaku (BBCH 71). Natomiast szkodniki łuszczynowe, przede wszystkim pryszczarka kapustnika, zwalcza się w początkowym okresie opadania płatków kwiatowych rzepaku.
Przy stosowaniu fungicydów i insektycydów należy kierować się progami ekonomicznej szkodliwości, co jest wymogiem integrowanej ochrony roślin, którą muszą stosować wszyscy rolnicy od początku 2014 r. Według zaleceń Instytutu Ochrony Roślin–PIB w Poznaniu w okresie od początku kwitnienia do początku opadania pierwszych płatków kwiatowych próg ten wynosi dla: zgnilizny twardzikowej 1 proc. porażonych roślin, czerni krzyżowych 10-30 proc., a szarej pleśni – 10-30 proc. Próg szkodliwości dla pryszczarka kapustnika od początku opadania płatków kwiatowych to jeden owad dorosły na cztery rośliny.
Należy pamiętać, aby nie przekraczać maksymalnej liczby zabiegów w sezonie wegetacyjnym insektycydami zawierającymi tę samą substancję czynną, żeby nie prowokować wytwarzania form odpornych szkodnika. W przypadku konieczności wykonania większej liczby zabiegów trzeba stosować przemiennie insektycydy z różnych grup chemicznych. Do zwalczania chorób stosuje się jeden oprysk. Zabieg należy wykonać dokładnie, aby wszystkie części roślin były pokryte cieczą roboczą.
