Obornik - cenna alternatywa dla nawozów mineralnych
Nawożenie opierające się tylko na nawozach sztucznych nierzadko prowadzi do obniżenia zawartości materii organicznej i pogorszenia jakości gleby.
Obornik stanowi mieszaninę kału oraz moczu zwierząt wraz ze ściółką. Jego skład chemiczny zależny jest od wielu parametrów m.in. gatunku i wieku zwierząt, ich sposobu odżywienia, ilości i rodzaju ściółki, a także sposobu i czasu przechowywania.
Jest cennym źródłem materii organicznej, a także makro- i mikroelementów. Stosuje się go przede wszystkim pod rośliny o długim okresie wegetacji, czyli pod kukurydzę, burak, rzepak czy ziemniak. Co prawda nie daje tak szybkich efektów jak nawożenie mineralne, jednakże niewątpliwą zaletą jest fakt, iż powoli i równomiernie dostarcza roślinom składniki pokarmowe przez cały okres wegetacji.
Nie będzie zakazu nawożenia obornikiem w soboty i niedziele
Nawożenie obornikiem przyczynia się do poprawy stanu i żyzności gleby. Pomaga zachować równowagę jonową roztworu glebowego, poprawia stosunki wodno-powietrzne oraz zdolności buforowe. Oprócz dostarczania składników pokarmowych czy materii organicznej wraz z obornikiem wprowadzamy korzystne mikroorganizmy. Zasilają one pulę drobnoustrojów glebowych odpowiedzialnych za obieg i rozkład materii organicznej oraz udostępnianie prostych związków roślinom.
Przy aplikacji nawozów naturalnych należy jednak pamiętać, iż dopuszczalna dawka wnoszonego azotu do gleby nie może przekraczać 170 kg/ha rocznie.
Dla gleb lekkich i średnich optymalnym terminem aplikacji nawozu jest wiosna, natomiast dla ciężkich - jesień. Co więcej zabrania się stosowania nawozów naturalnych na glebach zalanych czy przykrytych śniegiem, podczas opadów deszczu lub zamarzniętych do głębokości 30 cm. Ograniczenia te mają na celu ochronę rowów melioracyjnych i zbiorników wodnych przed nadmiernym spływaniem azotu z nawozów. Również przyoranie bezpośrednio po rozrzuceniu pozwala na ograniczenie strat azotu.
Należy także wspomnieć o oddziaływaniu obornika na stan powietrza atmosferycznego. Rolnictwo jest dominującym źródłem emisji amoniaku i metanu, które zaliczane są do tzw. gazów cieplarnianych. Największe ich ilości uwalniane są przy budynkach inwentarza oraz w czasie gromadzenia i przechowywania odchodów zwierzęcych.
- Agrobiznes bez tajemnic. Zamów prenumeratę miesięcznika "Przedsiębiorca Rolny" już dziś
