Case IH Optum - 288 i 313 KM
Prace nad nową rodziną traktorów Case IH Optum zaczęły się już w 2012 r. Producent dostrzegł wówczas lukę w swojej ofercie. Wielu rolników w Europie szukało bowiem ciągnika silniejszego od przedstawicieli serii Puma, a z kolei modele z typoszeregu Magnum były dla nich za duże, nie tyle pod względem mocy, co gabarytów.
Pierwsze egzemplarze Optuma wyraźnie odbiegały wizualnie od finalnej wersji, jaka została przedstawiona na oficjalnej prezentacji dla dziennikarzy mediów branżowych. Ciągniki testowane były w różnorodnych warunkach, m.in. w: Wielkiej Brytanii, Szwecji, Argentynie i USA.
Dwa modele
Jednak nowa seria to nie tylko wypełnienie luki, jaka istniała pomiędzy seriami Puma i Magnum. W traktorach tych Case IH wprowadził po raz pierwszy wiele nowych rozwiązań oraz wyraźnie zmodernizował design. Bryła maski została zaprojektowana od podstaw przez firmowych stylistów ze Stanów Zjednoczonych.
Rodzinę Optum tworzą dwa modele. Mniejszy ciągnik rozwija nominalnie 270, zaś maksymalnie 288 KM. Większy model ma moc znamionową równą 300 KM, natomiast przy spadku prędkości silnika z 2100 do 1800 obr./min generuje 13 KM więcej. Maksymalny moment obrotowy w Optumie 270 CVX wynosi 1194 Nm, zaś w Optumie 300 CVX blisko 100 Nm więcej.
Z pułapką amoniakalną
Przedstawiciele serii Optum mają pod maską zamontowane sześciocylindrowe doładowane silniki FPT N67 o pojemności skokowej 6,7 l. Dzięki bazującemu głównie na wtrysku płynu AdBlue do strumienia gazów wydechowych systemowi Hi-SCR jednostki napędowe spełniają normę czystości spalin Euro IV. Standard ten, poza aplikacją roztworu mocznika, zapewniają ponadto: katalizator utleniający DOC, katalizator CUC oraz zainstalowany w kolektorze wydechowym zawór klapowy.
Katalizator CUC zwany jest potocznie pułapką amoniakalną i z zewnątrz przypomina asymetryczną stożkową narośl na obudowie systemu SCR. Służy on bowiem do wyłapywania nieprzereagowanych z tlenkami azotu par amoniaku. W CUC pod wpływem zmienionego charakteru przepływu spalin powodującego wzrost temperatury oraz obecności tlenu następuje rozbicie nadwyżek tej substancji na czysty azot i parę wodną. W końcowej części układu wydechowego w sąsiedztwie czujnika ilości tlenków azotu znajduje się dodatkowo sensor kontrolujący zawartość amoniaku w spalinach.
