Polskie białko paszowe. Jakie mamy możliwości krajowej produkcji?
Drobiarze alarmują, że wprowadzenie obowiązkowego stosowania tzw. wskaźników białkowych w żywieniu drobiu, doprowadzi do utraty konkurencyjności polskiego mięsa drobiowego i spowoduje załamanie się całego sektora.
Zaproponowane cele wskaźnikowe, zdaniem ekspertów reprezentujących sektor zbożowy, nie odpowiadają możliwościom krajowej produkcji.
Aby umożliwić realizację celów wskaźnikowych krajowymi surowcami, wartość celu wskaźnikowego na 2025 rok nie powinna przekraczać 5%, a jego wzrost w kolejnych latach nie powinien być wyższy niż 2%.
Hodowcy drobiu mogą mieć problem z finansowaniem inwestycji
Krajowe źródła białka pomagają zbilansować pasze, jednak nie zastępują śruty sojowej GM w naturalny i proporcjonalny sposób.
Zastąpienie 1 tony śruty sojowej GM w paszy dla indyka (13-15 tydzień) wymaga zastosowania 4,8 tony bobiku, eliminując jednocześnie z receptury 3,9 t pszenicy.
W przypadku łubinu to odpowiednio 2,4 t zapotrzebowania na to ziarno i 1,8 t wyeliminowanej pszenicy.
Należy mieć na względzie, że bilansując receptury paszowe dla brojlera kurzego i indyczego nie bilansujemy już białka surowego, lecz zawartość aminokwasów i to zazwyczaj strawnych.
Mając na uwadze niską zawartość izoleucyny w stosunku do argininy w grochu oraz bobiku, aby zastąpić bezpośrednio 2% śruty sojowej musimy użyć 7% bobiku lub 9% grochu.
Mięso drobiowe będzie droższe?
Wprowadzając do zbilansowania receptury syntetyczną izoleucynę można ten wskaźnik poprawić, pod warunkiem dostępności na rynku izoleucyny jak również pozostałych aminokwasów.
"Mając powyższe na względzie, niezrozumiałym jest brak wprowadzenia przez autorów projektu, zróżnicowania wielkości wskaźników w odniesieniu do poszczególnych gatunków tak, aby zminimalizować negatywny wpływ proponowanych rozwiązań" podkreśla Porozumienie Rolnicze Zrzeszeń i Organizacji Drobiarskich.
Drobiarze zgadzają się w pełni z uzasadnieniem projektu ustawy o zmianie ustawy o paszach oraz ustawy o odpadach przygotowanym w 2022 roku przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Przewiduje on przedłużenie moratorium dotyczącego zakazu stosowania pasz GMO do 2027 roku.
Przytoczona w projekcie analiza bilansu paszowego w Polsce wskazuje, że w naszej strefie klimatycznej praktycznie na obecną chwilę nie ma alternatywnych pasz wysokobiałkowych mogących całkowicie zastąpić importowaną śrutę sojową.
Konkurencyjność produkcji drobiarskiej może istotnie zmaleć
Całkowite zastąpienie białka sojowego krajowymi nasionami roślin strączkowych będzie trudne ze względu na graniczne udziały tych pasz w dietach (dopuszczalne ilości), szczególnie w mieszankach paszowych dla młodego drobiu i młodych świń.
Problem stanowi także nadmierna zawartość w nich węglowodanów strukturalnych (włókna) oraz substancji antyżywieniowych (alkaloidy, taniny).
Wyniki badań programów dotyczących krajowych źródeł białka pokazały, iż wciąż jest wiele barier, które przekładają się wprost na popyt krajowych surowców białkowych.
Głównymi ograniczeniami, poza zmiennością i niestabilnością plonowania, są przede wszystkim problemy związane z potrzebą stałych, regularnych i ustandaryzowanych jakościowo dostaw surowca, które mogłyby zapewnić ciągłość produkcji, co przy tak dużym rozproszeniu terytorialnym gospodarstw rolnych, jest obecnie niemożliwe.
Książki warte polecenia: Sygnały kur nieśnych |Sygnały indyków
