Warunki atmosferyczne w bieżącym sezonie skutkowały zróżnicowanym terminem siewu rzepaku ozimego, a dodatkowo susza powodowała nierówny wzrost i rozwój roślin. Stąd aktualnie na jednym polu notujemy rośliny w fazach od 14 do 18 BBCH. W tym okresie rozwoju, rośliny narażone są na infekcje ze strony mikroorganizmów chorobotwórczych.
Zgorzel siewek, która objawia się przewężeniem, ciemną nekrozą i esowatym wygięciem korzenia i szyjki korzeniowej można wyeliminować stosując zaprawę nasienną. Część patogenów zasiedla jednak młode rośliny po wschodach wymykając się działaniu substancji aktywnych zawartych w zaprawach.
REKLAMA
Zmiany klimatu i technologii uprawy, duży areał i intensyfikacja produkcji, a także nieodpowiedni dobór odmian, to główne powody wzrostu presji szkodników w rzepaku. Co robić, żeby ograniczyć uszkodzenia roślin w okresie...
W bieżącym monitoringu zdrowotności rzepaku ozimego należy zwrócić uwagę na nasilenie występowania mączniaka rzekomego oraz suchej zgnilizny kapustnych. Diagnostyka polowa ujawnia również pojaw populacji mszyc, które mogą być wektorami wirusów w rzepaku, np. wirusa żółtaczki rzepy.
Symptomy mączniaka rzekomego można pomylić z zaburzeniami fizjologicznymi typowymi dla niedoboru potasu, azotu, siarki i magnezu, ponieważ na górnej stronie zarówno liścieni jak i liści właściwych widoczne są żółte, szarzejące, nieregularne plamy. Gdy jednak na spodniej stronie liści widać kłaczkowaty, biały nalot, to potwierdza typowe i specyficzne objawy mączniaka rzekomego, którego sprawcą jest organizm grzybopodobny.
W toku rozwoju rzepaku, sprawca mączniaka rzekomego rozprzestrzenia się w uprawie przez zarodniki, które są krótkotrwałe i mogą infekować zaledwie w ciągu kilku dni. To jednak wystarczy, by doprowadzić do zamierania siewek, a także do redukcji powierzchni asymilacyjnej. Konsekwencją porażenia mączniakiem rzekomym jest bowiem przedwczesne zamieranie i opadanie dolnych liści, co może wpływać na słabsze przezimowanie.
O plon rzepaku należy zadbać już jesienią. Wszelkie błędy popełnione w tym okresie mszczą się w dalszej części sezonu wegetacyjnego. Nie można dopuścić do tego, aby rośliny w jakimkolwiek zakresie odczuwały niedobór składników...
Obecnie notujemy również suchą zgniliznę kapustnych, której sprawcy - stadium doskonałe Leptoshaeria maculans, L. Biglobosa - intensywnie dokonują wyrzutu zarodników workowych z pseudotecjów. Objawami suchej zgnilizny kapustnych na rzepaku są jasne plamy z ciemnymi pyknidami, z których wysypują się zarodniki konidialne stadium niedoskonałego sprawcy - Phoma lingam. Te zarodniki dokonają infekcji wtórych rzepaku.
Warunki pogodowe są doskonałe dla rozwoju obu form grzybów. Straty plonu porażonych upraw rzepaku mogą wynosić 50-60%. Warto zwrócić uwagę, że większość infekcji grzyby te dokonują właśnie jesienią.
Faza rozwojowa do 16 BBCH umożliwia przeprowadzenie zabiegu regulacji wzrostu rzepaku z równoczesną ochroną przed sprawcami chorób. Regulacja oprócz wpływu na pokrój roślin zwiększa także stężenie cukrów w tkankach roślinnych. Zabieg skutkuje zmianą kąta ustawienia liści, co sprawia, że pąk wierzchołkowy ma dostęp do światła.
To z kolei ogranicza nadmierne wynoszenie pąka wierzchołkowego do góry, a w kątach liści stymulowany jest rozwój pąków rozgałęzień bocznych I-ego rzędu. Synteza auksyn decyduje o wzroście tempa gromadzenia suchej masy i odwadniania roślin, co sprzyja procesom ich hartowania, a w efekcie gwarantuje lepsze zimowanie.