Gleba potrzebuje wapnowania
Zgodnie z Kodeksem Dobrej Praktyki Rolniczej, nadrzędnym celem działalności rolnika jest zachowanie, a w miarę możliwości zwiększenie żyzności gleby. Podstawowym wskaźnikiem żyzności jest odczyn gleby, który decyduje o przyswajalności składników pokarmowych przez rośliny, rozpuszczalności substancji szkodliwych (metale ciężkie), oraz o zmianach w składzie i aktywności mikroflory glebowej.
Regularne wapnowanie gleb poprawia właściwości fizyczne i chemiczne gleby, wpływa na tworzenie struktury gruzełkowatej gleby, zwiększa przyswajalność składników pokarmowych przez rośliny oraz zmniejsza toksyczne oddziaływanie na nie glinu. Jony glinu szczególnie niebezpieczne przy pH poniżej 5,0, ponieważ zakłócają rozwój i prawidłowe funkcjonowanie systemu korzeniowego.
Wapno defekacyjne z cukrowni
Gleby użytków rolnych powinny charakteryzować się, w zależności od typu, pH w granicach 5,0-7,0. Wartość pH poniżej 4,5 to silne zakwaszenie, a wartość powyżej 7,0 alkalizacji, która także negatywnie wpływa na stan mikroflory i mikrofauny glebowej.
Nieuregulowany odczyn gleby:
- zmniejsza szybkość rozkładu organicznych szczątek roślinnych i zwierzęcych oraz tworzenie humusu;
- ogranicza rozwój bakterii azotowych oraz zmniejsza ich wartość użytkową;
- powoduje, że staje się ona mniej urodzajna, co ujawnia się w zmniejszonej ilości i jakości plonów.
Regulowanie odczynu gleby jest podstawowym zabiegiem, który powinien być wykonany przed ustaleniem potrzeb nawozowych roślin.
Wapń bardzo łatwo ulega wymywaniu i jest to jedna z głównych przyczyn postępującego zakwaszenia gleb. Niemniej nawet na glebach kwaśnych jego ilość w roztworze glebowym zazwyczaj pokrywa zapotrzebowanie pokarmowe roślin, dlatego zasadniczym celem wapnowania nie jest dostarczanie wapnia roślinom, ale regulacja odczynu gleby.
Wapnowanie. Nareszcie powstaje państwowy program
Określenie prawidłowej dawki wapna jest bardzo ważne. Zbyt małe dawki mogą okazać się nieefektywne, natomiast zbyt duże mogą spowodować przewapnowanie gleby.
Dawka optymalna umożliwia doprowadzenie gleby do dolnej granicy jego optymalnego przedziału. Wielkość tej dawki zależy od pH wyjściowego oraz kategorii agronomicznej gleby.
Inne metody takie jak: ocena rozwoju roślin uprawnych czy występowanie roślin wskaźnikowych (np. skrzyp polny, bratek polny, szczaw polny) są mało wiarygodne.
Wapnowanie gleby korzystnie wpływa na ograniczenie występowania szkodliwych dla roślin, grzybów i pasożytów oraz ogranicza zachwaszczenie pól.
Zawartość wapnia w glebach waha się w granicach od 0,05 do 5,0 proc. i jest znacznie wyższa w stosunku do pozostałych makroskładników niezbędnych do wzrostu i rozwoju roślin tj. potasu, magnezu oraz fosforu.
Źródłem wapnia w glebie są minerały. Najbogatsze w wapń są gleby wytworzone z wapieni i dolomitów (rędziny), najuboższe zaś wytworzone ze skał bazaltowych i granitowych (bielicowe wytworzone z piasków).
- Krok po kroku w zakresie doboru odmian, nawożenia i ochrony. Zamów prenumeratę miesięcznika "Nowoczesna Uprawa" już teraz
