Zabezpieczenie kukurydzy przed dzikami
Jest wiele metod ochrony kukurydzy przed dzikami, a każda z nich ma swoje wady i zalety. Głównym kryterium wyboru odpowiedniego sposobu zabezpieczenia uprawy powinna być jego skuteczność.
W ostatnich 13 latach populacja dzików wzrosła ponad dwukrotnie. Przyczyniło się to do zwiększenia szkód wyrządzanych przez ten gatunek sięgających dziesiątek tysięcy złotych rocznie. Odpowiedzialność za nie ponoszą zarządcy obwodów łowieckich, na których terenie doszło do zniszczeń.
Grodzenie pól za pomocą siatki lub drutu kolczastego jest jedną ze skuteczniejszych i trwalszych metod, ale stosunkowo drogich. Do ogrodzenia pola można również użyć siatki służącej do wiązania bel, sznurków od snopowiązałki zawieszonych na kilku poziomach lub jednego sznurka z doczepionymi do niego wstążkami odblaskowymi, które szeleszczą i odstraszają dziki.
Dużym powodzeniem cieszy się instalowanie ogrodzeń elektrycznych. Jednak muszą one spełniać odpowiednie kryteria. Ze względu na grubą skórę i gęstą sierść dzika moc elektryzatora powinna wynosić co najmniej 3 tys. mJ.
Aby ogrodzenie było wytrzymałe i trwałe należy wykorzystać drut o średnicy przynajmniej 2 mm z powłoka cynkową chroniącą go przed rdzą. Lepszym rozwiązaniem jest użycie stalowej linki, która ma 10-krotnie większą odporność na zrywanie niż drut.
Całość instaluje się do słupków z włókna szklanego, plastiku lub drewna za pomocą sprężyn napinających, które dodatkowo chronią przewodnik przed zerwaniem. Słupki rozmieszcza się w odległości 4,5 m od siebie i montuje się na nich dwa druty. Pierwszy na wysokości 25 cm nad ziemią, a drugi na wysokości 50 cm. Na nierównym terenie montuje się je na trzech wysokościach: 25, 45 i 75 cm od ziemi.
Na rynku dostępna jest szeroka gama urządzeń dźwiękowych odstraszających dziki. Należą do nich armatki hukowe zasilane gazem propan-butan. Wystrzał uruchamiany jest poprzez system elektroniczny, a jego częstotliwość regulowana jest w zależności od modelu w zakresie od 0,5 do 30 minut.
Maksymalna głośność wystrzału to ok. 125 decybeli i jest regulowana poprzez wysuniecie lub wsuniecie lufy armatki. Jedno urządzenie może chronić pole o powierzchni ok. 2 ha.
Rekordowa liczba dzików
Do urządzeń dźwiękowych należą również odstraszacze elektroniczne zasilane bateriami. Wśród nich urządzenia takie, jak „wyjąca teściowa” czy „szalony kogut”. Montuje się je w pobliżu miejsca występowania szkód. Emitują one sygnał dźwiękowy powtarzany w odstępie ustawionego czasu lub po wejściu dzika w obszar zasięgu czujnika ruchu.
Chemiczną metodą odstraszania dzików jest zastosowanie repelentów. Najczęściej są to środki chemiczne w formie płynnej o bardzo silnym, specyficznym zapachu zniechęcającym dziki do wchodzenia na zabezpieczony nimi teren.
Nasączone nimi kawałki szmat rozwiesza się wzdłuż granicy uprawy w odległości 10-20 m od siebie. Czynność tą powtarza się zgodnie z zaleceniami producenta oraz w zależności od panujących warunków atmosferycznych.
Do niekonwencjonalnych metod odstraszania dzików należy rozwieszanie wzdłuż granicy pola ściętych włosów włożonych do starej pończochy lub spoconej skarpety, palenie ognisk lub opon, rozlewanie roztworu z szarego mydła dookoła uprawy oraz pozostawienie tam włączonego radia.
