Jak ograniczyć śmiertelność okołoporodową cieląt?
Ciężkie porody znacznie zwiększają liczbę martwo urodzonych cieląt. Dodatkowo wpływa na to brak pomocy przy porodzie lub zbyt późna interwencja hodowcy.
W Polsce pojęciem martwo urodzonego cielęcia określa się cielę, które urodziło się martwe lub padło w ciągu 24 godzin po urodzeniu.
Martwe cielęta są przyczyną strat ekonomicznych w gospodarstwie, gdyż nie tylko tracimy cielę, ale w związku z ingerencją w drogi rodne krowy może dojść do zmniejszenia produkcji mleka, zatrzymania łożyska, zapalenia macicy oraz zmniejszenia skuteczności inseminacji.
Czynnikiem istotnie przyczyniającym się do martwych urodzeń jest ciężki poród. Często wynika on z niekorzystnego ułożenia płodu, ciąży bliźniaczej, zbyt dużej masy urodzeniowej cielęcia, za niskiego wieku wycielenia jałówki, zbyt wąskiego kanału rodnego oraz złej kondycji zwierząt.
Znaczącym czynnikiem wpływającym na śmiertelność okołoporodową cieląt jest również właściwa organizacja nadzorowania porodów. W przypadku wystąpienia ciężkiego porodu, brak lub zbyt późna interwencja hodowcy powoduje znaczne wydłużenie akcji porodowej.
Konsekwencją takiego zaniedbania jest rodzenie martwych lub słabych cieląt, które padają w ciągu 24 godzin po urodzeniu.
Właściwy nadzór porodu polega na sprawdzeniu ułożenia płodu. Dotyczy to przede wszystkim krów, u których mimo wystąpienia silnych parć porodowych cielak nie jest wypychany na zewnątrz kanału rodnego. Świadczyć to może o podwinięciu jednej z nóg lub głowy płodu. W takim przypadku brak interwencji kończy się śmiercią cielęcia.
Więcej na temat śmiertelności okołoporodowej cieląt można przeczytać w "Hoduj z Głową Bydło” nr 1 [73] 2015 r. Wejdź do sklepu internetowego i kup magazyn już teraz
