Ocenia się, że zastosowanie zapraw nasiennych w uprawie pszenicy ozimej to średnio wzrost plonu ziarna o ok. 6 dt/ha.
Zboża ozime są narażone na porażenie przez grzyby chorobotwórcze przez cały okres wegetacji - od fazy kiełkowania do dojrzałości pełnej. Dlatego wymagają kompleksowej ochrony, a pierwszym ważnym zabiegiem jest zaprawianie materiału siewnego.
Wiele grzybów, które powodują choroby zbóż zwalczać można tylko poprzez użycie zapraw nasiennych i nie ma możliwości ich chemicznego zwalczania w późniejszych fazach wegetacji.
W porównaniu do liczby substancji czynnych, które stosuje się w zabiegach opryskiwania przy użyciu fungicydów, zabieg zaprawiania można uznać niemal że za „ekologiczny”, a na pewno pro-środowiskowy. Już niewielka ilość prawidłowo dobranej substancji czynnej zawartej w zaprawie, wystarcza, żeby znacząco ograniczyć porażenie przez choroby i wpłynąć dodatnio na plon.
Wielu rolników od dawna wie, że zabieg zaprawiania ziarna jest w technologii uprawy zbóż niezbędny, ponieważ grzyby chorobotwórcze występują powszechnie, łatwo przenoszą się i mogą stanowić poważne zagrożenie dla plonu. Aby...
Zaprawy zabezpieczają zboża przed porażeniem przez grzyby znajdujące się w glebie, a także wnoszone z ziarnem na jego powierzchni lub rozwijające się wewnątrz ziarna. Nigdy nie ma pewności ilu sprawców chorób stanowi zagrożenie. Wiadomo, że ze względu na płodozmian (duży udział zbóż i kukurydzy w strukturze zasiewów) w glebie bytują liczne grzyby powodujące choroby, aby więc uchronić przed nimi plantacje, zabieg zaprawiania powinien być obowiązkowy.
Zagrożeń jest wiele
Wśród chorób pszenicy i jęczmienia, które mogą być zwalczane przy użyciu zapraw należy wymienić: śnieć cuchnącą pszenicy, śnieć gładką pszenicy i śnieć karłową, pleśń śniegową, zgorzel siewek, głownię pylącą pszenicy, pasiastość liści jęczmienia, głownię zwartą jęczmienia, głownię pylącą jęczmienia, głownię źdźbłową żyta, a ostatnio od kilku lat również ostrą plamistość oczkową wywoływaną przez grzyb Rhizoctonia cerealis. Zgorzel siewek ma wpływ na początkowy wzrost roślin i wschody, a pozostałe wyżej wymienione choroby, obniżają jakość i ilość zbieranego plonu.
Uprawy żyta i pszenżyta pozornie wydają się być „zdrowsze” od pszenicy czy jęczmienia, ale w tych uprawach zgorzel siewek i pleśń śniegowa to choroby o znaczeniu gospodarczym. W życie dodatkowym zagrożeniem, w lata, w których gleba jest przez długi czas wilgotna, jest głownia źdźbłowa. W uprawie pszenżyta z kolei możliwe jest zagrożenie ze strony śnieci cuchnącej, która jeszcze nie stanowiła w Polsce problemu, ale w krajach o klimacie cieplejszym choroba ta występuje w tym gatunku i wymaga zwalczania.
Zaprawianie materiału siewnego to dobry, bezpieczny i tani sposób na zabezpieczenie roślin przed chorobami. Chroni plantacje pszenicy ozimej przed wieloma groźnymi sprawcami chorób grzybowych, których często nie można zwalczyć...
Wybrać odpowiednią substancję czynną
Możliwości zastosowania chemicznego zaprawiania ziarna są pełni wystarczające w odniesieniu do pszenicy i jęczmienia, a duże w przypadku pszenżyta i żyta. Zalecane zaprawy zbudowane są z wielu różnorodnych substancji czynnych należących do różnych grup chemicznych. Przy wyborze zaprawy ważne jest z jakiej lub z jakich substancji czynnych są zbudowane. Ma to decydujący wpływ na możliwości i zakres zwalczanych sprawców chorób.
Nie bez znaczenia jest sposób działania substancji czynnej, która ma zwalczać grzyby chorobotwórcze. Substancje czynne o działaniu powierzchownym zwalczają zarodniki i grzybnię znajdującą się na powierzchni ziarna, ale też zapobiegają rozwojowi grzybów występujących w glebie. Substancje czynne o działaniu układowym są gwarantem tego, że grzyby znajdujące się w głębszych warstwach ziarniaka, np. w części zarodkowej ziarna, zostaną zniszczone i nie będą przerastać przez tkanki do wyższych partii roślin. Zaprawa powinna zapewnić prawidłową obsadę roślin i nie dopuścić do zniszczenia liści lub kłosa.
Obecnie dla zbóż ozimych, w szczególności dla pszenicy, zarejestrowanych jest wiele środków, które można stosować do zaprawiania ziarna. Warto zwrócić szczególną uwagę na te, które zawierają po dwie lub trzy substancje czynne, z których jedna należy do najnowszej grupy chemicznej - karboksyamidów. Są to np. fluopyram, fluoksapyroksad i sedaksan.
Ziarno pszenicy, już od momentu siewu może być narażone na porażenie przez patogeny powodujące choroby grzybowe kiełkujących ziarniaków. Podstawowymi, niebezpiecznymi dla rozwijających się ziarniaków pszenicy ozimej chorobami są:...
Uzupełniają je substancje czynne z innych grup chemicznych, np. triazole, imidazole, strobiluryny, fenylopirole i benzimidazole, co w pełni zabezpiecza początkowy wzrost ozimin i pozwala całkowicie eliminować grzyby przenoszone z ziarnem.
Dodatkową zaletą wielu zapraw, w tym wieloskładnikowych, jest ograniczanie rozwoju niektórych gatunków grzybów porażających liście zbóż aż do fazy krzewienia. W pszenicy ozimej zaprawy zawierające sedaksan i fludioksonil lub dodatkowo substancje czynne z grupy chemicznej triazoli ograniczają też rozwój sprawcy ostrej plamistości oczkowej – grzyba Rhizoctonia cerealis.
Zabieg opłaca się
Koszty zabiegu zaprawiania ziarna w porównaniu do kosztów zabiegów opryskiwania zbóż są relatywnie niskie, dlatego nie warto na nim oszczędzać. Ocenia się, że zastosowanie zapraw nasiennych w uprawie pszenicy ozimej to średnio wzrost plonu ziarna o około 6 dt/ha. Tak jest, gdy pszenica zaprawiana jest przy potencjalnie niewielkim zagrożeniu przez grzyby.
W przypadku, gdy zagrożenie jest duże, np. przez sprawcę śnieci cuchnącej lub śnieci gładkiej, to dzięki zaprawianiu można uratować cały plon. Badania naukowe wskazują, że na plantacji, na której 0,3% kłosów jest porażonych przez głownię pylącą pszenicy w pierwszym roku, to w przypadku braku stosowania zapraw nasiennych ograniczających choroby w trzecim roku dochodzi do porażenia ponad 10% kłosów (tabela). Podobnie silny potencjał infekcyjny dotyczy śnieci cuchnącej.
Tabela 1. Potencjał infekcyjny wybranych chorób ograniczanych przy użyciu zapraw.
Choroba
(nazwa łacińska)
|
Potencjał infekcyjny**
|
Ryzyko wystąpienia
|
Próg szkodliwości*
|
Głownia pyląca (Ustilago tritici)
|
0,3% porażonych kłosów w pierwszym roku
1,8% porażonych kłosów w drugim roku
10,8% porażonych kłosów w trzecim roku
|
Wysokie/średnie
|
0,2% ziarna zainfekowanego głownią pylącą
|
Śnieć cuchnąca
(Tilletia caries)
|
1 porażony ziarniak na 8500 zdrowych ziarniaków w pierwszym roku
1 porażony ziarniak na 450 zdrowych ziarniaków w drugim roku
1 porażony ziarniak na 4 zdrowe ziarniaki w trzecim roku
|
Bardzo wysokie/średnie
|
1 zarodnik na ziarniak pszenicy
|
*orientacyjny próg szkodliwości w Wielkiej Brytanii
** w przypadku braku stosowania zapraw nasiennych
-
Artykuł ukazał się w miesięczniku "Przedsiębiorca Rolny" nr 8-2020 - ZAPRENUMERUJ