Kiła kapusty rzepaku jest jedną z ważniejszych gospodarczo jest kiła kapusty powodowana przez Plasmodiophora brassicae - pierwotniaka bytującego w glebie.
Kiła kapusty od kilkunastu lat stanowi poważne wyzwanie dla plantatorów w Polsce. Jedną z możliwości jej ograniczania jest uprawa odmian o wysokiej odporności.
Rzepak jest rośliną ważną w płodozmianie gospodarstw średnio- i wielkoobszarowych. Powierzchnia jego uprawy wynosi ponad 800 tys. ha. Za sukcesy w uprawie odpowiadają warunki pogodowe, zwłaszcza opady deszczu występujące w krytycznych fazach rozwojowych. Pogoda wpływa też na porażenie roślin przez sprawców chorób. Jedną z ważniejszych gospodarczo jest kiła kapusty powodowana przez Plasmodiophora brassicae - pierwotniaka bytującego w glebie.
Kiła kapusty już od około 35 lat jest groźną i powszechnie występującą chorobą w Europie i Ameryce Północnej, a od kilkunastu lat stanowi poważne wyzwanie dla plantatorów w Polsce. Jedną z możliwości jej ograniczania jest uprawa...
Zarodniki żyją długo
Zarodniki przetrwalnikowe sprawcy kiły kapusty są bardzo odporne na czynniki fizyczne i biologiczne. Pozostają żywe w glebie nawet, gdy nie uprawia się rzepaku i innych roślin kapustowatych, a także zwalcza się chwasty z rodziny kapustowatych. Zarodniki te mogą uaktywnić się nawet po kilkunastu latach, aby porazić rzepak.
W płodozmianie gospodarstw o średniej powierzchni i w dużych przedsiębiorstwach rolnych, rzepak uprawiany jest na tym samym polu co 3-4 lata, ale okres przerwy w jego uprawie jest niekiedy krótszy. Jeżeli stwierdzi się obecność kiły kapusty oznacza to, że choroba jest już stałym zagrożeniem w gospodarstwie i trzeba, uprawiając rzepak, przedsięwziąć odpowiednie kroki.
Nie można liczyć na to że, gdy zauważy się jesienią i wiosną narośla na korzeniach rzepaku, a później one zanikną (jak to było w tym sezonie, np. w województwie dolnośląskim), to problem jest rozwiązany na następne lata. To jest błędne myślenie, bo zagrożenie dla uprawianego w przyszłości rzepaku i innych roślin kapustowatych w glebie pozostaje.
Wybierać odmiany odporne
Intensyfikacja uprawy rzepaku w Polsce skutkuje większym nasileniem chorób, wśród których największą szkodliwością cechują się sucha zgnilizna kapustnych (Leptosphaeria spp.) i zgnilizna twardzikowa (Sclerotinia...
Jeszcze kilka lat temu, gdy pojawiła się kiła kapusty, to rokowania dla danego stanowiska były złe. Przy silnym porażeniu jesienią stan plantacji na wiosnę był beznadziejny i taką plantację rzepaku często trzeba było zaorać. Od kilku lat w ofercie firm hodowlano-nasiennych znajdują się odmiany o wysokiej lub podwyższonej odporności na porażenie przez sprawcę kiły kapusty. To właśnie takie odmiany zleca się do uprawy w gospodarstwach zagrożonych występowaniem tej choroby.
W Polsce w krajowym rejestrze (KR)znajduje się dziesięć takich odmian (Alasco, Anarion, Archimedes, Augusta, DK Platinium, Crocodile, Crotora, Mentor, SY Alibaba, SY Alister).
Obecnie w Instytucie Ochrony Roślin - PIB w badaniach znajduje się 18 odmian rzepaku. Ich celem jest potwierdzenie zadeklarowanej przez hodowców odporności na kiłę kapusty. Po pełnym cyklu badań w warunkach szklarniowych, w których wykorzystywane jest inokulum patogena z różnych rejonów naszego kraju, wskazywane są odmiany o podwyższonej odporności na porażenie przez P. brassicae i jako posiadające tę cechę zapisywane są w KR.
O tym jak duże znaczenie ma uprawa odmian odpornych na kiłę świadczą wyniki plonowania. Doskonałe odmiany, dobrze plonujące na polach wolnych od sprawcy kiły kapusty, uprawiane w warunkach, w których może dochodzić do infekcji przez P. brassicae dają średnio plon około 10,2 dt/ha. Wysiewane na tych samych polach odmiany odporne plonują średnio na poziomie około 41,6 dt/ha (doświadczenie COBORU).
Ubiegłoroczna jesień wyróżniła się wyjątkowo obfitymi opadami deszczu. Pogoda taka, oprócz utrudnień w zbiorze kukurydzy, przyczyniła się również do zwiększonego występowania najgroźniejszej choroby roślin z rodziny...
Odporność na kiłę kapusty nie jest cechą stałą odmiany, niekiedy następuje jej przełamanie, ponieważ sprawca choroby charakteryzuje się dużą zmiennością genetyczną. Jednak, gdy odpowiednio zarządza się odpornością to cechę tę można zachować na długi czas. Co ważne – niedopuszczalny jest wysiew zmieszanych nasion odmian wrażliwych i odpornych!
Zadbać o agrotechnikę
W zapobieganiu i ograniczaniu pojawienia się kiły kapusty ważne jest kompleksowe przestrzeganie zaleceń agrotechnicznych Na polach zagrożonych wystąpieniem sprawcy choroby należy zwracać uwagę na płodozmian (co najmniej 3-4 lata przerwy w uprawie rzepaku na danym polu), dokładne zwalczanie chwastów z rodziny kapustowatych (np. tasznik pospolity, tobołki, czy stulicha psia itd.). Nie należy też uprawiać gorczycy białej, ponieważ nie jest ona odporna na porażenie przez sprawcę kiły kapusty i może to zwiększać zagrożenie występowania choroby na rzepaku w kolejnych latach. Ryzyko porażenia jest też większe w warunkach wyższej temperatury gleby i powietrza, dlatego nie zaleca się przyspieszania siewu rzepaku.
Jesienne występowanie kiły kapusty można ograniczać stosując fungicydy zawierające tiofanat metylu - substancję czynną z grupy chemicznej benzimidazole (tab. 1). Należy je stosować możliwie jak najwcześniej, np. w fazie dwóch par liści właściwych rzepaku (BBCH 14).
Tab. 1. Przykłady fungicydów zarejestrowanych do ograniczania kiły kapusty
Fungicyd
|
Substancja czynna
|
Dawka
|
Bajlando 500 SC
|
tiofanat metylowy
|
1,2 l/ha
|
Sintop 500 SC
|
Tiptop 500 SC
|
Topsin M 500 SC
|
-
Artykuł ukazał się w miesięczniku "Przedsiębiorca Rolny" nr 6-2020 - ZAPRENUMERUJ