Kukurydza: dużo herbicydów, mniej substancji czynnych
Do ochrony kukurydzy zarejestrowanych jest ok. 170 herbicydów, zalecanych w ponad 40 wariantach pojedynczego i łącznego stosowania substancji czynnych. Uwzględniając wszystkie formy handlowe do wyboru mamy ponad 200 kombinacji herbicydowych.
Co dla rolników gospodarujących na plantacjach wielkoobszarowych oznacza duży wybór herbicydów opartych na stosunkowo nielicznej grupie substancji czynnych? Przede wszystkim muszą wykazać się precyzyjną analizą sytuacji. Podstawą jest koszt jednostkowy produktu. Przy zakupie środków na setki hektarów liczy się każda złotówka.
Jednak należy dodatkowo rozpatrzyć koszty dodatkowe, jak np. transport. Istotny jest termin i gwarancja dostawy preparatu w odpowiednim czasie. Ważny jest też rzetelny, sprawdzony dystrybutor.
Zwalczanie chwastów w kukurydzy
Najlepszą transakcją jest zakup dużych ilości towaru po niskiej cenie. Jednak należy wykazać czujność, ponieważ tanio kupione środki ochrony roślin, z niesprawdzonych źródeł, mogą być różnego pochodzenia i tym samym niewiadomej jakości (np. podróbki, rozcieńczone, zanieczyszczone chemicznie, uzyskiwane w prymitywnych procesach technologicznych, pochodzące z kradzieży lub przemytu).
Prym wiedzie nikosulfuron
Hasło "dużo herbicydów – mało substancji czynnych" w uprawie kukurydzy najlepiej przedstawić na przykładzie nikosulfuronu. To liczebnie druga substancja czynna po glifosacie. Aktualnie jest zarejestrowanych 50 produktów zawierających jako substancję czynną sam nikosulfuron. Produkowane są one w trzech formach użytkowych: OD, SC i WG, zawierających: 40, 60, 240 lub 750 g substancji czynnej w litrze lub kilogramie produktu. Pod względem substancji czynnej są "takie same".
Jednak już po wstępnej analizie można spostrzec, że poszczególne preparaty zalecane są w innych fazach rozwojowych. Sumując te zalecenia ostatecznie uzyskuje się przedział od dwóch do dziewięciu liści kukurydzy. Różnice można także zauważyć w prezentowanej skuteczności w zwalczaniu perzu właściwego. Wiadomo, że skutecznie można go wyeliminować stosując 60 g s.cz/ha.
Jednak analizując poszczególne etykiety dochodzimy do wniosku, że niektórzy producenci, mimo zaleceń w tej dawce (60 g), nie wykazują perzu jako wrażliwego, a inni odwrotnie - dawkę 40 g s.cz./ha zalecają w celu niszczenia także perzu. Różnice te nie dotyczą wyłącznie tego gatunku. Listy chwastów wrażliwych w poszczególnych etykietach to także różne "zestawy". Ich zsumowanie da pełny obraz skuteczności substancji czynnej.
Zwalczanie chwastów w kukurydzy
Drugi jest mezotrion
Wszystkie herbicydy z tą substancją czynną zawierają 100 g mezotrionu w litrze i są produkowane w formulacji SC. Mimo to ich rejestracja różni się zarówno w dawkach, jak i w terminach określanych przez fazy rozwojowe kukurydzy i chwastów. I w tym przypadku różnice wynikają z terminów rejestracji i cyklów badawczych przeprowadzonych przez poszczególnych producentów.
Badania zlecono w innych fazach rozwojowych roślin oraz w nieco zmodyfikowanych w stosunku do siebie dawkach. Porównanie różnych rejestracji daje więc szersze pojęcie o pełnym zakresie działania mezotrionu.
Nikosulfuron i mezotrion mogą być również stosowane łącznie (mieszaniny fabryczne i zbiornikowe) i w tych kombinacjach także należą do grupy "podobnych". Producenci ten mechanizm wykorzystują dalej. Ostatnio na rynku pojawił się dwupak Nagano Active Combo, w skład którego wchodzą preparaty Ikanos 040 OD (nikosulfuron) oraz Nagano 200 OD (mezotrion + bromoksynil). Połączenie ich to jedno z kilku uniwersalnych rozwiązań przeznaczonych do równoczesnego zwalczania chwastów jedno- i dwuliściennych w kukurydzy.
Jak będzie wyglądała ochrona roślin uprawnych za 10 lat?
Zalecenia analogiczne
Herbicydy dwuskładnikowe lub wieloskładnikowe oraz analogiczne mieszaniny zbiornikowe na ogół nie są już reprezentowane tak licznie, jak jeszcze niedawno. Część z nich jest zalecana identycznie, część ze względu na różne ilości substancji czynnych lub ich proporcje w innych dawkach, ale przeważnie proporcjonalnie do zawartości. We wszystkich wariantach kwestią wyboru jest dostępność na rynku, ale przede wszystkim rachunek ekonomiczny. Przy odpowiedniej analizie często dobrym rozwiązaniem ekonomicznym jest dobór pojedynczych komponentów.
Wśród preparatów analogicznych znajduje się między innymi linuron, który jednak traci ważność w tym roku.
Pozostałych 15 kombinacji (13 preparatów + 2 mieszaniny zbiornikowe) zachowało autonomię, czyli jak do tej pory nie doczekały się zaleceń analogicznych. W większości oparte są na substancjach czynnych zalecanych w wielu konfiguracjach, ale wśród nich znajdują się takie, które nie mają odpowiedników (np. flufenacet, izoksaflutol, S-metolachlor, prosulfuron, tienkarbazon metylu i tifensulfuron). Prawdopodobnie, niektóre wraz z upływem czasu, doczekają się ich.
Dobrze to czy źle? Z pewnością dopóki nie mają odpowiedników, stanowią mniejszy problem w podejmowaniu decyzji. Jeżeli te się pojawią, w grę wejdzie czynnik ekonomiczny.
Powstaje pytanie, czy rzeczywiście tak znaczna liczba preparatów analogicznych jest potrzebna? Z jednej strony stwarza to trudności przeanalizowania wszystkich i wyboru jednego, z drugiej strony daje takie możliwości.
- Artykuł ukazał się w miesięczniku "Przedsiębiorca Rolny" nr 4-2018 - ZAPRENUMERUJ
